Dit jaar er heel wat berglopers op de trailpaden. Meer in het bijzonder één, Yoann Stuck, die het ganse gebied van buiten kent door het gedurende meerdere jaren te doorkruisen.
Wij brengen enkele ogenblikken samen door en hij geeft ons raad.
Wat waren jouw eerste ervaringen als trailrunner in La Plagne en welke herinnering hou je eraan over?
Wij kwamen voor het eerst naar La Plagne voor mijn eerste 6000D, in 2013. We waren een week voordien naar hier gekomen om het skioord te leren kennen en een idee te krijgen over de wedstrijd. We hebben ons zodanig vermaakt dat ik het aanvankelijke doel een beetje uit het oog verloren heb: de dag voor de wedstrijd hebben wij een vrij moeilijke via ferrata gedaan...j
Achteraf zijn wij teruggekomen, elke zomer, soms in het tussenseizoen of ’s winters...
Vandaag mogen wij ervan uitgaan dat jij elk pad van de trial kent, maar naar welk pad gaat je voorkeur uit? Waarom?
Zonder enige twijfel de mont Saint Jacques. Alhoewel het slechts een korte wandeling is... in slechts 15 minuten kan ik naar boven gaan. Maar het uitzicht dat je er hebt, de klim lang de antilawinevoorzieningen, de bosbessen... ik krijg er nooit genoeg van om er terug te keren, alleen, samen met een groep of met familieleden: zelfs mijn dochter kent de naam en herkent het sinds lang.
Waar gaat je voorkeur naar uit, de alpenweiden of het bos
Ik hou vooral van de paden op grote hoogte, ik ontdek er nog altijd nieuwe, ik laat mij zelfs soms verleiden door de bergkammen, ik maak steeds langere tochten. In het algemeen houd ik niet van erg technische terreinen, maar daar werk ik aan, stap voor stap.
Wat is voor jouw de perfecte plaats voor een selfie?
Altijd de mont Saint Jacques ;)
Ik moet toegeven dat ik dit jaar meer bergkammen gedaan heb, en alle bergkammen in de omgeving zijn ideaal voor selfies.
We zagen je dikwijls “de massa splijten” over een afstand van meerdere vertikale kilometers van de 6000D, wat is jouw geheim ?
Ik hou van de hellingen, ik voel er mijn meer thuis dan in de afdalingen. De KV van La Plagne is uiteindelijk vrij gemakkelijk met zijn 1000m D+ op een afstand van 5 Km. Toekomen op de top van Grande Rochette met de atmosfeer is ook heel leuk.
Heb jij een ritueel vóór de race ?
Niet echt, behalve voor het ontbijt, waar elke verandering uitgesloten is. Ik heb ook een klein toveramulet, dat altijd in mijn rugzak zit tijdens een wedstrijd: het is een klein zilveren doosje met binnenin drie engeltjes die mijn familie voorstellen.
Wat zou je een kandidaat traileur willen aanraden die in La Plagne verblijft?
Van te genieten! Er zijn talrijke afgebakende trailpaden die het mogelijk maken het ganse skioord te leren kennen: van kort tot zeer lang, met vertrek in elke station, men kan altijd een pad vinden, en men loopt nooit verloren. De loopwedstrijden van de 6000D zijn ook zeer gevarieerd vermits men begint met de 6D ontdekking die 11 km lang is tot aan de 6000D die 60 km telt. Tussen de KV, de 6D Lacs, de 6000D in relais en weldra de marathon... iedereen zal zijn gading vinden, zelfs de kinderen.
Buiten de wedstrijd kan men ervan genieten met het gezin, als men minder/of helemaal niet sportief is of met kinderen op jongere leeftijd: het is een familiaal vakantieoord met activiteiten voor allen.
Jouw atypisch parcours maakt je het levend bewijs dat trail toegankelijk is voor iedereen, een paar woordjes hierover?
Dat is hetgeen ik wens te tonen op de netwerken: wanneer men in zijn sofa blijft zitten, dan schijnt alles moeilijk, onoverkomelijk. Als ik teveel naar mij geluisterd zou hebben zou ik zeker meer dan 100 kg wegen en zou dat alles gemist hebben. In het begin dacht ik alleen aan stoppen met roken en een 20 tal kg verliezen; door er plezier in te krijgen, te werken en vooral door progressief tewerk te gaan, heb ik de gelegenheid dikwijls te kunnen lopen, lang, altijd meer te ontdekken, te reizen en dat te delen met mijn naastbestaanden, en met de personen die mij volgen op de netwerken. Ik ben echt tevreden vast te stellen dat sommigen zich hetzelfde leidmotief hebben kunnen geven dank zij mijn parcours en dat zij ook de barrières hebben overschreden die zij zichzelf opgelegd hadden.
Jij doorkruist de wereld al lopend, wat doe je terugkomen naar La Plagne?
Het moet gezegd, eerlijk, sinds maart is het werkelijk rustig , en dat doet ook goed, al moet ik toegeven dat ik het reizen mis. La Plagne is nu een beetje zoals een thuis; het maakt deel uit van de plaatsen waarvan men houdt en waar men zich altijd goed voelt. Het is verkwikkend voor mij, het is het oefenterrein dat ik verkies, want daar waar ik leef, ontbreken de bergen een beetje.
Vervoeg Yoann op Insta en op Facebook
